Keta!

20 februari 2014.

Na het lesgeven zijn Kaat, Anke, Loes, Renée en ik op straat gaan eten. We hebben gefrituurde plantain (een soort banaan) gegeten. We werden toen opgebeld door Tekpor. We moesten langs het education office gaan. Waarom wisten we niet. Dus, hop, na het eten zijn we met zen allen naar daar gegaan. Yasmine en Glenn kwamen ook, zij waren in the guesthouse.

Blijkbaar hadden we de baas van Rejoice nog niet ontmoet en moesten we daarom naar daar gaan.

21 februari 2014.

Vandaag was het alweer de laatste lesdag van de week. De tijd vliegt hier wel serieus voorbij hoor! Ik heb aan mijn juf verteld dat ik volgende week nog een week les ga geven op de RC Girls. Normaal gezien zouden we volgende week op de TNT beginnen lesgeven. (doordat vorige week Anke, Renée en Yasmine ziek waren hebben we dus een week gemist) Maar omdat we de sfeer zo aangenaam vinden op deze school, hebben we gevraagd aan Rejoice of zij dit erg vond.

Men juf was enorm blij met het nieuws! ‘That’s great, we like your style of teaching’ zei ze.

Na het lesgeven zijn we (Anke, Loes, Glenn, Renée en ik) onmiddellijk naar huis gekeerd om snel onze zak gemaakt om dan op een trotro te stappen richting Keta!

Eerst moesten we een trotro richting Ho nemen. Om daar op een andere trotro te springen richting Denu. Onderweg naar Denu heeft de trotro-chauffeur een geitje aangereden! En denk je dat hij stopte? Aahnee, hij was zo snel aan het rijden..

Wanneer we waren aangekomen stonden Franscesca en Gert ons al op te wachten! We stapten al snel in hun auto om weer een dik uur te rijden naar hun huis. Het was dus al best laat wanneer we daar arriveerden. We hadden ook nog niet gegeten, maakte niet uit ze gingen wel iets maken voor ons! Nu ja, zij zouden niet koken.. hun nichtje en de oma zouden koken.

Daarna hebben onze Mother en Daddy (zo moeten we Franscesca en Gert noemen) onze kamers laten zien. Wij, de meisjes, slapen in één kamer en de Glenn in een andere kamer. Uiteraard! ;-) In onze kamer hebben ze allemaal matrassen gelegd op de grond, en daar slapen we dan op! :D best gezellig hoor! En ze hebben hier stromend water!!! :-O

Maar nu is’t slaapjestijd.. Dodo meninjo! (= slaapwel in Ewe!)

22 februari 2014.

Deze morgen hebben we goed ontbeten: een slaatje met bokes.

Daarna zijn we vertrokken. We zijn naar een lagoon gegaan. Je moet je heel veel (laag) water voorstellen met daarop een barreke uit hout.. Zo een typisch zicht.. Prachtig gewoon! Er waren ook twee huisjes op palen.. Dat waren twee hotelkamertjes, in de maak. (Je moet maar eens naar de foto’s kijken!)

Nadien zijn we naar een plek gegaan waar we konden gaan zwemmen. Zalig!!! We hadden wel wat bezien hoor! We willden heel graag morgen weer naar dat plekje gaan. Maar onze Daddy zag het precies niet zitten. Hij wou liever een rustdagje.

Onze mother kon niet mee, ze moest naar een trouwfeest gaan. ’s Avond kwam ze weer thuis, zo enthousiast heb ik nog nooit iemand gezien denk ik, en ze zei onmiddellijk dat we morgen weer naar daar gaan en dat we ze moesten leren zwemmen! Iedereen schoot natuurlijk in de lach want net 10 minuten ervoor wilde Daddy niet gaan..

23 februari 2014.

Vandaag zijn we dus weer naar de zwemplek gegaan. “Meet me there” heet het. Heel het gezin ging mee, behalve Daddy. Hij moest nog wat werken voor school en hij ging vandaag wat rusten.

We hebben onze mother, brother en sister leren zwemmen. Heel grappig! Het was nogal een zicht hoor ;-)  

Wanneer we opgedroogd waren zijn we onze rit weer naar Kpando gestart. Maar onze rit werd al snel onderbroken. Er was namelijk onderweg, aan de zijkant van de straat een heus feest aan de gang. Onze privé-driver (jaja, die hebben een eigen chauffeur!!) stopte de auto onmiddellijk. Wat bleek… het was een begrafenis! We wilden heel graag meedansen. Maar de vrouwen mochten enkel meedansen als hun schouders bloot waren!! (ja, gek he, anders bezien je ze zo raar als je te kort gekleed bent.. nu leek het “hoe bloter hoe beter” ;-) ) Het was echt zo graaf!! Ook moest je je schoenen uit doen. En de Glenn moest zijn T-shirt uit doen en kreeg een schoon stofke rond zijn middel gebonden! Het was bangelijk!!! Blijkbaar lag de overledene persoon ook ergens daar, Glenn zei me dat. Maar door de sensatie heb ik hem niet gezien. Hij zei dat ze hem op een stoel hadden gezet, ingepakt, met een heus volk rondom hem.

Na een tijdje moesten we wel weer vertrekken want anders waren we echt veel te laat weer in Kpando.

Uiteindelijk zijn we tegen 19u aangekomen in Kpando. Het leek wel een beetje thuiskomen. Maar geen paniek mama, zo goed als echt thuiskomen voelde het ook niet aan hoor ;-)

24 februari 2014.

Vandaag heb ik weer les gegeven bij Tsakpe RC Girls. Ik heb met de kleuters weer geoefend op het alfabet. Ook heb ik eens getest of ze echt al kunnen tellen of niet. Zo heb ik een oefening gegeven waar ze de juister cijfers in de reeks moesten zetten. Voor sommigen was het een eitje, voor anderen dan weer niet. Och, dat kom je in elke klas tegen. Morgen probeer ik hier beter op te differentiëren.

Ik ga ze dan ook leren hoe ze moeten hinkelen op een hinkelpad (om zo ook weer te oefenen op de cijfers!) Jaja, wie niet veel materiaal ter handen heeft, moet creatief zijn hé ;-)

Na het lesgeven ben ik samen met Loes gaan kijken of er nu al post is aangekomen want ja Lief, ik ben echt wel nieuwsgierig!! En neen… :’( Verdorie, IK WIL POST! (Ik voel me precies op kamp, dan roep je ook altijd zo enthousiast en beetje hoopvol :D )

Ohja, wanneer wij weg waren, hebben Kaat en Yasmine kaas gekocht in Ho! En wat blijkt... zaterdag was er al een pakje gestolen?! 

Tot snel, 

Liefs!