Akwaaba!

Akwaaba!! (= Hallo!)

Nu kennen jullie ook al een woordje Ewe! 

Amai... Dag 1 en toch heb ik al zo veel te vertellen! Eerst en vooral het afscheid... Wow, met pijn in het hart heb ik afscheid genomen van ons mams (oeps, 'mams' hoort ze niet graag, MAMA) , mijn lief en onzen buurman! (Onze chauffeur van dienst, nog eens nen dikke merci om ons te brengen he!) Met de nodige tranen, die er al waren wanneer we nog maar ons ontbijt aan het eten waren... *Slik* 

Uiteindelijk heb ik de moed gevonden om iedereen los te kunnen laten en te vertrekken! 

We hebben ons trouwens nog mogen haasten om onze vlieger te kunnen halen! Net een minuut voordat het sloot kwamen we aan... oef! (Jaja, we zijn ons hier al goed aan het inburgeren, zoals echte afrikanen!) Al een geluk moesten we pas om 13u inchecken in Schiphol...We hadden dus nog tijd om een McDo'ke te doen.. Een beetje Comfort food, tussen het beetje gemis door. En waarschijnlijk ook de laatste echte frieten die ik voor de komende drie maanden zal eten.

Eens we op de vlieger richting Accra zaten, kwam alles op zen plooien. De rust keerde terug. Ook de tranen bleven weg. Ik heb wat films kunnen bekijken en ik heb wonder boven wonder toch een dik uur geslapen! (Dat kon ik dan ook wel goed gebruiken, na de slapeloze nacht.) 

Wanneer we boven de wolken vlogen, leek het precies een aflevering van de Troetelbeertjes te zijn...Mooi! Enkel duurde deze aflevering wel 6 uur en 40 minuten ;-)

Wanneer we geland waren, kwamen we buiten en amai... wat een vochtige warmte is dat! Da's toch even wennen.. Daarna moesten we door de immigratiedienst. Na een uur aan te schuiven in de rij moesten we een foto laten trekken van ons gezicht en onze vingerafdrukken geven. Dit duurde nog geen 5 minuten en we konden op zoek naar onze bagage. Jaja, al onze bagage is aangekomen! OEF!! 

Hierna kwamen we bij de Duane... AMAI! Ik had zelfs nog niet door dat ik bij een man van de Duane zat.. Ik stapte op hem af en keek bedenkelijk naar hem. Hij keek mij aan alsof ik vanalles moest zeggen of laten zien.. Heel grappig. Dus ik vraag met ne glimlach "What do I do?" waarop de man lachte en vroeg van waar ik kwam, of Glenn (mijn reisgenoot) mijn 'Husband' is? Waarop ik dan antwoordde dat ik van België ben en dat Glenn een hele goeie vriend is! De man bekeek mij al raar en vroeg onmiddellijk "Are you maried?"  "Yes, yes" zei ik snel. Ja, nu had ik het aan men been... "Do you have children?" -Oh oh, wat moet ik hierop zeggen?!- "Yes!" En die man keek met ogen van "amai zo'n klein meiske en dat heeft al kinderen?! "How many children do you have?" "2.." -Ja zus, ik heb foto's afgeprint van Q en C... moesten ze me niet geloven kon ik die alvast laten zien hé.. :D 

Uiteindelijk moesten we voor de rest niets doen bij de Duane... zelfs een papier dat we moesten invullen hadden we niet gekregen, dat was niet erg.. we mochten gewoon door wandelen. 

Oef... we zijn in Accra geraakt! Nu het hotel nog... 

Dat viel eigenlijk goed mee.. We waren nog niet uit het vliegveld en er kwam al een meneer in een schoon wit hemdje en zwarte lange broek op ons af met de vraag of wij een taxi nodig hadden.. 

Amai.. die mensen hier kennen enkel maar hunne gas en hun toeter staan op hun auto denk ik. we moesten op een gegeven moment afslagen naar links maar het was rood licht. Onze chauffeur vond dat de rij nogal lang was dus hij reed alvast helemaal naar voor om met een passagier te praten om te vragen of hij even voor mocht rijden. "We zijn er binnen 3 minuten" zei hij ineens.. Uiteindelijk bracht hij ons veilig en wel naar ons hotel. Daar stonden de drie meisjes ons al op te wachten. Zij waren net een kwartiertje voor ons aangekomen. Ondertussen zijn we geïnstalleerd en hebben we de wifi al gevonden ;-) maar helaas mama, de skype wil wel laden.. maar daar blijft het voorlopig bij. 

Zo, dat is het voorlopig denk ik, de foto's volgen nog! 

Heel veel liefs,

Delphine!