Tuutaaa!

9 februari 2014.

Gisteren is Anke naar het ziekenhuis gegaan. Ze was de hele dag enorm slaperig en ze had enorme koorts! Ze lag zelfs met haar deken helemaal rondom haar gewikkeld in bed, terwijl het hier zo’n dikke 33 graden is.

Het duurde een lange tijd voordat we wat nieuws te horen kregen van Anke. Wat blijkt, ze heeft malaria opgelopen! Iedereen van ons was wat geschrokken, ze neemt namelijk elke dag tijdens het eten haar malaria pil, ze smeert zich in met deeth,…

Loes en Renée zijn bij haar gebleven die nacht. En dus ook vandaag zijn ze nog steeds in het ziekenhuis.

Glenn en ik zijn wat inkopen gaan doen voor de drie meisjes in het ziekenhuis want blijkbaar is de cafetaria op zondag niet open… Dan is Glenn de inkopen gaan wegbrengen op zijn motor. (Ja, ik heb jullie dat nog niet verteld! Glenn heeft een ‘speeltje’ gekocht: een motor.) Daarna heb ik Kaat en Yasmine een kleine rondleiding gegeven op de markt, het was market day maar omdat het zondag is was het niet zo druk. Alle mensen moesten naar de kerk gaan natuurlijk!

’s Avonds hebben we dan maar met drie gegeten. Glenn was naar het ziekenhuis om weer wat eten te gaan brengen. Plots kregen we een bericht van Glenn dat Renée ook ziek is… De tweede die valt! Al een geluk was ze al bij Anke in het ziekenhuis. Al verliep alles op het gemakske zenne.. Na twee uur wisten we het resultaat van het bloedonderzoek.. geen malaria! Wat het wel was is niet duidelijk.

Doordat Glenn bij Renée was gebleven en probeerde om wat vaart achter de dokters te zetten was hij laat thuis. Uiteindelijk konden we toch met een geruster hartje gaan slapen, we wisten wat ze hadden en meer konden we ook niet doen.

En plots… om 2u snachts maakte Kaat me wakker, Yasmine was aan het overgeven…

Jaja, jullie voelen het al aankomen, nummer drie in het ziekenhuis! Wat een geluk dat Harry (de onderdirecteur) hier dichtbij woont.. Hij bracht ons naar het ziekenhuis. (Hij was ook de chauffeur wanneer ik onwel was geworden..)

Kaat en ik zijn samen met Yasmine naar het ziekenhuis gegaan. Eerst moet je je laten registreren, ik heb dit gedaan voor Yasmine want ze voelde zich echt niet oké! Kaat bleef ondertussen bij haar.  Ondertussen was het al 3 uur… Ze moest bloed laten trekken… Het duurde een dik halfuur voordat we resultaten hadden. Ondertussen mocht Yasmine mee in de privé kamer bij Anke en Renée zitten. Ja zitten, er waren geen bedden meer vrij.

Uiteindelijk heeft een verpleger voor ons nog een matras kunnen regelen. Dus nu ligt ze tussen Anke en Renée op de grond. Het is nogal een zicht!

Uiteindelijk zijn Kaat en ik om 5.20u weer in ons bed kunnen kruipen… *zucht* ;-)

10 februari 2014.

Deze morgen moesten we normaal naar onze nieuwe stageschool gaan. Helaas is dit dus niet doorgegaan. Kaat en Ik hebben gebeld naar Rejoice, gisteren was ze niet te bereiken. En ja hoor, ik zei nog maar dat Anke en Renée in het ziekenhuis waren en ze vroeg al direct in welk ziekenhuis ze zaten..  En ja hoor, om 11 u stond ze mee in het ziekenhuis. Ze begon alvast te bidden wanneer ze aan Anke haar bed kwam.

Ze nam me ook mee op weg om appelsienen te kopen; “Daar worden ze sterk van!” Ik heb dan ook maar voor Loes, Kaat en mezelf ijsjes gekocht. (niet zomaar ijsjes die je in België kan vinden, neenee, ijsjes die je in zakjes kan kopen! Heerlijk!)

Ondertussen hebben Anke, Renée en Yasmine hun medicatie al gekregen: allemaal hangen ze aan een baxter. Nu gaat het al wel een pak beter met Yasmine! Renée voelt zich nog een beetje draaierig. Maar het is vooral Anke die het nog enorm lastig heeft. Alle drie blijven ze ook vannacht nog in het ziekenhuis.. Loes blijft bij hen om hen eventueel te helpen waar nodig. (Anke haar baxter hangt bijvoorbeeld niet aan een paal waar wieltjes op staan…)

Madam Tekpor (Rejoice) ging deze avond nog soup maken! Beef soup en vetgetble soup (voor Anke, ze is vegetariër) en wij gaan nog wat Yam frituren. Yam is een soort aardappel. We zullen zien wat dat gaat geven. Ook Edward Daddy wou nog koken voor de zieken.. Je ziet het, ze komen niets tekort hier! Ze zijn hier allemaal super vriendelijk en leggen ons goed in de watten! 

En geen paniek! Met mij is alles nog in orde! Enkel wat last van de darmen maar dat zijn we praktisch al gewoon ;-) 

Liefs!